وا ـــــــــ ویلا !

واویلا !

گویا همه مان آمده ایم ،

که هرگز ،

به مقصد نرسیم .

خرداد 94

ماه و موج

چُرتکه ات همه صفر ،

وقتی ماه

داخل ماهی ها میشود

موج موج 

درون حوض .

(+)

92/12/12

فصل ِ سایه و سار

هیچ کجا پیدایم نیست 

نه کوچه و خیابان

نه نزد حکیم .

نه در کنار پنجره در حضور ماه

نه پیش سایه ام ، که همیشه تنها بود

مدام ، پیدا بود .

(+)

اسفند 95

خیابان بی طرفه !

چشم ِ دل ،

عمارت دارد

گذرگاه بزرگ دارد

کوچه و پس کوچه هم دارد

کوچۀ بن بست

همسایۀ نانجیب ،

و

زن شَلَخته با مردی عیاش

در یک خیابان ِ بی طرفه !

92/12/1 - صادق اهری

روی تصویر کلیک کنید تا شرح کوتاهش در زیر عکسنوشته نمایان تر شود

نجوا

 عکس و نوشته مال سال 1371 است . آنزمان که دخترم یک بچه بغلی بیش نبود ! الان برا خودش خانومی شده  رفته خونه بخت و پی زندگی تازه اش  تا روزگار به شادی و سلامت بگذراند ... اینرا برای کودکی او نوشته بودم از یک آزمون و محک و معاینه زندگی از فاصله نزدیک، که از سکنج یادداشتهایم پیدا کردم که  تقدیمش کرده بودم در اردی بهشت 94 بهش تا بعدها به آرامی در گوش فرزندش بخاند ، زمزمه و یا نجوا کند  ...

 دخترکم ،

  بیا بنشین کنارم 

   تا از گذر و گذار عمر ، 

    به تند بادی ،

     برایت بگویم . 

       و از عشق ...

        که پر از رنج و محنت است 

         دلتنگی و حسرت

... که شقایق بزند با من تار

| شعر و شعرک |

هنگام کوچ پرندگان به وقت سرد 

راهی برای کوچ باغ نیست! ...

" کوچه باغ " ٬ خود راهی میشود ٬ ازبرای کوچ پرندگان.  

گر چه کوچه باغم به غم خاطره ها میسوزد 

کوچه باغم همه عصیان شده است 

کوچه باغم همه فریاد . کوچه باغم همه در فکر پرنده 

کوچه باغم همه در فکر "شدن "!  

کوچه باغم همه در را؛ بگشودن از رو 

من سراغی دارم ،

کوچه باغی همه از سبزه و گل پُرتر 

همه از مهر فزون 

همه از عشق ٬ بقدری راضی

همه باهم بی درد . همه باهم یکدست. همه باهم قاضی 

همه باهم همفکر ... 

نگذاریم که شب پیله کند بر کوچه ما

من سراغی دارم کوچه باغی همه از رنگ بلور

همه آغشته به زیباییها 

همه پرواز طلب

همه آرامشجو 

همه از جنگ گریزان 

کوچه باغ عشق

کوچه باغ انسان

همه بیدار ... که شقایق بزند با من تار  

۱۳۸۷ آذر ۵, سه‌شنبه  ( + )

ساعت شنی

لعنتی!
چیزی در دنیا تمام نمی شود
عوض نمی شود ،
فقط سر و ته میشود .
...
مثل یک ساعت شنی  

6 دیماه 95
( + )  

مــادر

کم آوردم اما ،
مادرم
هنوز زنده است .

از یادآوری های فیس بوک - ژانویه 17,2015‏

و دیگر هیچ

| شعر و شعرک |

اندکی نان خشک ،
کمی آب بی آهک
یک مشت آرزو
و مقداری خنده ،
برای گذران ِ روزگارم کافیست .

مهر 85

زوزه

-

شب غریبیست ،
باد برفهای نیمه یخ بسته را
از روی دیوار و زمین و پشت بام
به صلابت جدا میکند
پودر برفی میسازد در هوا
و بر پنجره اتاقم چنان میکوبد
که شیهه شیشه ها
روح ام را در هم میشکند
...
برفباد؛
و زوزۀ تن ِ شاخک ها

‏ژانویه 8, 2013‏