آپارتومان

چند ماه پیش که حیاط قدیمی و بسیار بزرگ و خان نشین شادروان حاج میرابولفضل آقا مرتضوی بهمراه باغچه ای که داشت را آقای حسین زاده خرید . الان یه چن روزیست که ساختمانهای قدیم رو کوبیدند و از داخل دربند ما یک متر و بیست سانتی متر عقب نشینی کرده اند و کوچه مون یواش یواش میخاد که شیش متری بشه . ولی چه فایده همه خونه های قدیمی این کوچه که قبلن محله ساداتلو (یکی از بزرگترین و اصیل ترین محلات اهر) بحساب میومد و هر کدومشون بالای هزار متر وسعت داشتند و دارای باغچه و بدون هیچ طبقه و مَبَقه بودند دارن از بین میرن یواش یواش . گویا بعد از ساخت و ساز این ساختمانها ماها دیگه از توی ایوون مون اون کوه بزرگ روبرو (قئچیقران) و یای قاری ( که همیشه نوک قله اش پُر برف است) را هرگز نخاهیم دید که مادر قلیونی چاق کند و منقل بلال روبراه باشد و اهل منزل براحتی بتونند در حیاط بگردند و بخندند و برقصند .
و سماور ذغالی به بار ِ چایی آلبالویی و یا زنجیلی و یا چیزی شبیه اینا باشه و مُخده - بالشتی و زیلو باشد و صفا و بگو بخند و عصرونه نون پنیر و سبزی تازه به رگ بزنی و از کائنات بدر باشی ...  هی هی !